غیرت یا پول؟ تمام انشاهایی که نوشتیم غلط بود!/ تعصب و دعای خیر سلاح الهلال بود!

به گزارش اهل ورزش، مو سفید کرده‌های فوتبال دوست با یک سری شعارها به خوبی آشنایی دارند. شعارهایی که چند دهه از طرف رسانه‌های اندک ورزشی مدام تکرار می‌شد و در تمام وجود ما نشسته است.

در همه این سال‌ها هرگاه صحبت از علم و تخصص در ورزش شده، هر وقت از کمبود امکانات و مدیریت ناکارآمد حرف زده‌ایم، تنها جوابی که شنیده‌ایم دم زدن از غیرت و تعصب ایرانیست. اینکه جوانان ما باید تمام کمبودها را فقط به اتکا غیرت و دعای خیر مردم جبران کنند…

تقریبا باور کرده بودیم که بازیکنان سایر تیم‌ها و کشورها خانواده ندارند! پدر و مادری ندارند که نگران فرزندانشان باشند و برای آنها دعا کنند. دور از جان، غیرت و تعصبی هم ندارند و صرفاً برای پول بازی می‌کنند!

عادت کرده بودیم مقابل تیم‌های بهتر فقط به سلاح غیرت مجهز باشیم. می‌گفتند بازیکنانی که به خاطر پول به کشورهای عربی می‌آیند، هیچ تعصبی ندارند و بجز پول و حفظ ساق های خود به هیچ چیز دیگر اهمیت نمی‌دهند.

اما تمام این شعارهای کهنه در بازی استقلال و الهلال رنگ باخت! الهلال که لشکری از ستارگان نامدار خارجی دارد، آنها که زمانی که قید اروپا را زدند و به عربستان آمدند مدام در گوش ما خواندند صرفاً برای پول به صحرا آمدند! آمد و همه المان های ما را داشت!

بازیکنان الهلال جوری می‌دویدند و تعصبی بازی می‌کردند که انگار برای تیم ملی کشورشان بازی می‌کردند! به ما گفته بودند لیگ‌های عربی محلی برای استراحت و تفریح است و اصلاً فوتبال را جدی نمی‌گیرند. می‌گفتن سطح لیگ امارات و قطر و عربستان از لیگ دست دو آزادگان ما پایین‌تر است و هر ستاره‌ای که وارد این لیگ‌ها شود، در ازای دریافت پول‌های آنچنانی از سطح بالا و کیفیت مناسب عقب می‌ماند…

اما دیدیم که چقدر این شعارها توخالی بود! ستاره‌های الهلال به مراتب بیشتر از بازیکنان چند ۱۰ میلیاردی ما می‌دویدند. آنها که دعای خانواده و غیرت و تعصب به پیراهن باشگاه را داشتند و در کنار آنها مربی و امکانات و تمرین و همه چیز مطابق با علم مدرن را هم دارند.

حتی اگر غیرت در فوتبال علم گرای امروز یک سلاح باشد این سلاح دست استقلال نبود، دست الهلال بود!

و این بزرگترین درس فوتبال ما و فوتبال دوستان ما از بازی استقلال و الهلال بود…