بازیکنهای مشترک بارسا و رئال؛ رقابت ال کلاسیکو آنقدر شدید است که بازی کردن برای رئال مادرید و بارسلونا در طول دوران حرفه ای یک بازیکن تابو محسوب می شود. با این حال، فهرست بلندبالایی از بازیکنهای شجاعی وجود دارد که جرأت کرده‌اند به یکی از غول‌های اسپانیایی پشت کنند و در نهایت پیراهن دیگری را بر تن کنند.بیش از 30 بازیکن از هر دو تیم در این لیست حضور دارند، از جمله برخی از بزرگترین ستاره های تاریخ فوتبال.
ایکر براوو جوان آخرین کسی است که این کار را انجام داده است. او که زمانی یک چشم‌انداز درخشان در آکادمی لاماسیا بارسلونا بود، تنها یک سال پس از شکست مذاکرات تمدید قرارداد با باشگاه نیوکمپ، به صورت قرضی از طریق بایر لورکوزن به رئال مادرید پیوست.
در این لیست در 3 بخش به معرفی این بازیکنان خواهیم پرداخت.در بخش اول تعداد 6 بازیکن را اورده ایم.
لوئیس فیگو
بدون شک بدنام ترین بازیکن در این لیست لوئیس فیگو است،وی زمانی که در تابستان 2000 به مادرید پیوست، از محبوب بارسلونا به دشمن شماره یک هواداران تیم کاتالانی تبدیل شد.
ستاره پرتغالی در آن زمان بهترین بازیکن جهان بود. او توپ طلا را بلافاصله پس از پیوستن به مادرید، عمدتاً به خاطر عملکردش در بارسا، به دست آورد، و امضای او وعده ای بود که فلورنتینو پرز را به ریاست مادرید رساند.
فیگو هر زمان که در نیوکمپ بازی می کرد مورد آزار و اذیت شدید قرار می گرفت. میشل سالگادو، هم تیمی‌اش در سال 2002 پس از پرتاب موشک به او گفت: “در گوشه نقطه کرنر دوم یا سوم به سمت لوئیس برگشتم و گفتم: فراموش کن، رفیق. تو خودت هستی.
“من به لوئیس این فرصت را می دادم که کرنر کوتاه را بزند و نزدیک خط تماس به او نزدیک شود، اما این بار نه. موشک ها از جایگاه ها می بارید: سکه، یک چاقو، یک بطری شیشه ای ویسکی.
فیگو بیش از 200 بازی برای هر تیم انجام داد و با هر دو قهرمان لیگ شد و همچنین در سال 2002 در مادرید قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.
رونالدو
برخلاف فیگو، رونالدو برزیلی عموماً مورد علاقه هواداران هر دو تیم است، او به همین خوبی بود.رونالدو تنها یک فصل را در بارسا گذراند، اما یکی از شگفت‌انگیزترین فصل‌هایی بود که یک بازیکن در اسپانیا ارائه کرد.
او 47 گل در 49 بازی در تمام رقابت‌ها در فصل 1996-97 به ثمر رساند، اما یک اختلاف قرارداد در پایان سال باعث شد که او با شکستن رکورد نقل و انتقالات به اینتر برود، رکوردی را که در زمان پیوستن به بارسا از PSV ثبت کرد، شکست. او برنده توپ طلای آن سال شد.
با بازگشت به اسپانیا در سال 2002، رونالدو به یکی از ارکان برجسته نسل کهکشانی تبدیل شد و دومین توپ طلا را به دست آورد و در لالیگا نیز به مقام قهرمانی دست یافت.
با این حال، دوران حضور او در سانتیاگو برنابئو برای وی تنها یک عنوان قهرمانی لیگ و بدون لیگ قهرمانان را به ارمغان آورد، قبل از اینکه مصدومیت ها و مشکلات وزنی آغازی برای یک افت طولانی باشد.
میشل لادروپ
این بازیکن دانمارکی که به عنوان بهترین بازیکن تاریخ اسکاندیناوی نیز شناخته می‌شود، یکی از بخش‌های کلیدی «تیم رویایی» بود که در اوایل دهه نود چهار قهرمانی متوالی لالیگا را زیر نظر یوهان کرایف به دست آورد.
یکی از کامل ترین بازیسازان تمام دوران، بینش و زیرکی میشل لادروپ ،او را به یکی از بزرگان تاریخ تبدیل کرد.فرانک بکن باوئر در مورد او گفته است: پله در دهه 1960، کرایف در دهه 1970، مارادونا در دهه 1980 و لادروپ در دهه 1990 بهترین بودند.
اما پس از پنج سال باشکوه با بارسا، در سال 1994 با کرایف اختلاف پیدا کرد و مستقیماً به مادرید نقل مکان کرد و رئال مادرید اولین قهرمانی خود در لیگ را پس از 5 سال در اولین فصل حضور او به دست آورد.او تنها دو فصل را در مادرید گذراند و سپس به ویسل کوبه ژاپن رفت، اما در نظرسنجی مارکا در سال 2002، دوازدهمین بازیکن برتر این باشگاه انتخاب شد.
لوئیس انریکه
لوئیس انریکه که یک هافبک همه کاره و از نظر فنی ماهر بود نیز یکی از بازیکنهای مشترک بارسا و رئال می باشد، وی بیش از 200 بار در هر دو طرف بازی کرد و همچنین62 بازی ملی برای اسپانیا انجام داد.با این حال، علیرغم کسب سه جام در پنج سال در مادرید، او در سال 1996 با انتقال آزاد راهی بارسا شد و گفت که احساس می‌کند در پایتخت اسپانیا مورد قدردانی قرار نگرفته است.
مدتی طول کشید تا هواداران بارسا به او عادت کنند. اما او تبدیل به یک چهره محبوب و یک کاپیتان مورد تحسین شد و در چندین کلاسیکو مقابل تیم سابقش گلزنی کرد.لوئیس انریکه پس از کسب دو عنوان لیگ در میان چندین جام دیگر به عنوان بازیکن، بعداً سرمربی بارسلونا شد و دو عنوان دیگر لیگ و لیگ قهرمانان اروپا در سال 2015 را به دست آورد.
ساموئل اتوئو
ساموئل اتوئو پس از اینکه در آکادمی ورزشی کادجی در کامرون دیده شد، در جوانی به مادرید پیوست. اما او هرگز در پایتخت موفق به کسب جایگاه ثابت نشد و به همان اندازه که در مسابقات لیگ برای آنها بازی انجام داد، دوره های قرضی را در تیمهای دیگر سپری کرد.در نهایت او به مایورکا رفت و در چهار فصل و نیم 54 گل را به ثمر رساند و سپس در سال 2004 به بارسا رفت.
در بارسلونا، او از این فرصت برای نشان دادن تواناییهای خود به مادریدی ها بهترین استفاده رو کرد. او در فصل اول 29 گل و در فصل دوم 34 گل به ثمر رساند و در نهایت 130 گل برای باشگاه در تمام رقابت ها به ثمر رساند.با سه قهرمانی لیگ و دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، دوران اتوئو در کاتالونیا موفقیت بزرگی بود. او در سال 2009 راهی اینتر شد و زیر نظر ژوزه مورینیو سه گانه را به دست آورد.
برند شوشتر
برند شوستر با برداشتن یک قدم جلوتر، نه تنها مستقیماً از بارسا به مادرید رفت، بلکه برای اتلتیکو مادرید نیز بازی کرد.شوستر با نام مستعار “فرشته بلوند” در سال 1980 در سن 20 سالگی توسط بارسا از کلن به خدمت گرفت و او در هشت فصل جام های زیادی را در آنجا به دست آورد.
او با زدن 10 گل یا بیشتر در هفت فصل از هشت فصل حضورش در باشگاه، یکی از اعضای مهم تیم در طول دهه 1980 قبل از بستن چمدان هایش به مقصد مادرید در سال 1988 بود.
دو قهرمانی لیگ در دو سال در مدت حضورش در رئال و همچنین دو جام کوپا دل ری در دو سال در اتلتیکو. دستاورد وی در پایتخت اسپانیا بود،وی در سال 1993 به آلمان بازگشت و به بایر لورکوزن پیوست.
