به قدری تحت فشار بودم که چیزی جز یا بابا به ذهنم نیامد؛ رکورد تالاخادزه را می‌زنم

0 زمان تقریبی مطالعه 4 دقیقه

به گزارش اهل ورزش، علیرضا یوسفی 21 ساله در قامت یک پدیده وزنه برداری در بازی های بحرین ظاهر شد و فریادهای یا بابا و یا پدر من او قبل از زدن وزنه، بسیار مورد توجه ایرانیان قرار گرفته است.

علیرضا یوسفی درباره‌ی علت اشک ریختن خود پس از کسب مدال طلای دو ضرب و برنز مجموع در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۲۴ بحرین بیان کرد: “من بچه سرمایه‌دار نیستم و مال و منال هم ندارم و هر چیزی که به دست آوردم حاصل تلاش خودم بوده است، از طرفی چهار ماه هم شبانه روزی در اردو بودیم و سختی زیادی کشیدیم. آن لحظه اشک ریختم برای اینکه در این شرایط توانستم مدال بگیرم. تمام تلاشم را می‌کنم که از همه مسابقات بتوانم سربلند بیرون بیایم.” در ادامه گفتگوی کامل علیرضا یوسفی با ایسنا را می خوانید:

در یک‌ضرب کمی ترسیدم

یوسفی در مورد اینکه گفته می‌شود باید بر روی حرکت یک‌ضرب خود بیشتر کار کند، گفت: من در یک ضرب هم می‌توانستم رکورد بالاتری ثبت کنم و حتی کادر فنی هم تصمیم داشت با رکورد بالاتری کار را شروع کند اما خودم کمی ترسیده بودم و ترجیح دادم با رکورد پایین‌تری در یک‌ضرب شروع کنم. قول می‌دهم در مسابقات بعدی رکورد بالاتری ثبت کنم.

علت ذکر” یا پدر” روی تخته مسابقات

او در پاسخ به این پرسش که چرا قبل از وزنه زدن ذکر او ” یا پدر و یا بابا”بود؟ تصریح کرد: در آن لحظه آنقدر تحت فشار بودم و چیزی که به ذهنم می‌آمد را گفتم. من و پدرم در این چند ساله کنار یکدیگر بودیم و سختی زیادی کشیدیم و تمام آن لحظات سخت جلوی چشمم آمد. همیشه می‌خواستم که بتوانم در زندگی به پدرم کمک کنم و دنبال این بودم رکوردهای خوبی ثبت کنم و مدال بگیرم.

تمام فکرم زدن وزنه ۲۶۲ کیلوگرم بود

قهرمان دوضرب وزنه‌برداری جهان در پاسخ به این پرسش که چگونه توانست از لحاظ ذهنی خود را مدیریت کند تا بتواند وزنه سرنوشت‌ساز ۲۶۲ کیلوگرم را مهار کند؟ تاکید کرد: وقتی وزنه ۲۵۸ کیلوگرم را زدم، فرصت زیادی نداشتم و باید برای مهار وزنه ۲۶۲ کیلوگرم بر روی تخته می‌آمدم. به هر حال ما سنگین وزن هستیم و نیاز داریم کمی استراحت کنیم تا ریکاوری شویم اما فرصت نبود برای همین بلافاصله کمربندم را باز کردم کمی راه رفتم. فشار زیادی به من وارد شد اما در آن لحظات به تنها چیزی که فکر می‌کردم این بود، من باید وزنه ۲۶۲ کیلوگرم را بزنم.

شک ندارم به رکوردهای تالاخادزه می‌رسم

او ادامه داد: برنامه من این بود حرکت آخر را برای شکستن رکورد جهان بیایم و اگر رکورد جهان را می‌زدم، مدال نقره مجموع می‌گرفتم اما تصمیم گرفتیم که وزنه مطمئن‌تری را بزنیم تا بتوانیم مدال مجموع را بگیریم. ان شاء الله در مسابقات بعدی و در شرایط بهتر رکورد جهان را می‌شکنم. شک ندارم من می‌توانم به رکوردهای تالاخادزه برسم و فقط باید تمریناتم را بیشتر کنم و مسئولان هم بیشتر حمایت کنند.

با داودی برای انتقام آمده بودیم

او در مورد اینکه به همراه علی داودی توانستند وزنه‌بردار بحرین را در مجموع و وزنه بردار ارمنستان را در دو ضرب شکست دهند، گفت: به قول علی داودی ما برای گرفتن انتقام از این دو وزنه بردار آمدیم و توانستیم انتقام خود را هم بگیریم ‌و ما دو نفر ان شاءالله از مسابقات بعدی برای طلا و نقره مجموع رقابت می‌کنیم.

اعتراض و تبریک عجیب مربی ارمنستان

وزنه‌بردار شگفتی‌ساز ایران در مورد مهمترین هدف خود در دسته فوق‌سنگین تاکید کرد: دنبال طلای المپیک هستم.

او در مورد تبریک مربی ارمنستان پس از گرفتن طلای دوضرب بیان کرد: وقتی وزنه ۲۶۲ کیلوگرم را زدم مربی ارمنستان از هیات ژوری شاکی بود و به آنها گفت چرا این وزنه را پذیرفتند؟ دلیلش این بود که قبل از قیچی من با وزنه روی سینه‌ام بازی کرده‌ام و خطا بوده است. وقتی متوجه شد شکایتش به نتیجه نرسیده است ترجیح داد تبریک بگوید به همین دلیل آمد و تبریک گفت.

هر کاری کردند تا وزنه‌بردار بحرین مدال بگیرد
یوسفی با اشاره به اینکه داوران بر روی حرکات او و علی داودی دقت بیشتری داشتند گفت: بحرین میزبان مسابقات بود و یک وزنه‌بردار هم داشت و هر کاری کردند که او بتواند مدال بگیرد اما من و علی داودی جلوی او را گرفتیم.

کاش مرحوم فریدون و قاسم غزالیان مدال گرفتنم را می‌دیدند

وزنه‌بردار فوق سنگین ایران با اشاره به فوت مربیان سازنده او و نبودشان در مراسم استقبال تصریح کرد: مرحوم فریدون و قاسم غزالیان مربیان پایه من بودند و زحمت زیادی برای من کشیدند. ای کاش آن دو عزیز بودند و تمام این لحظات را می‌دیدند اما متاسفانه تقدیر به گونه‌ای بود که من این دو عزیز را خیلی زود از دست بدهم. فرشید غزالیان پسر مرحوم قاسم غزالیان در مراسم استقبال حضور داشت. او به نوعی من را مانند پسر خودش می‌داند و همیشه از من حمایت کرده است.

جواب اعتماد نصیرشلال را دادم

یوسفی در پایان گفت: از رییس فدراسیون و کادرفنی تشکر می‌کنم در این چهارماه خیلی زحمت کشیدند. ما اردوهای خیلی خوبی داشتیم و از لحاظ تغذیه‌ای و مکمل برای ما سنگ تمام گذاشته شد. اردوی آخر ما در کیش بود چون می‌خواستند شرایط اردوی آخر مطابق با شرایط آب و هوایی بحرین باشد و اردوی بسیار خوبی بود. به آقای انوشیروانی دست مریزاد می‌گویم. نمی‌دانم از آقای نصیرشلال چگونه تشکر کنم. او به من اعتماد کرد و من هم جواب اعتماد او را دادم و سربلند از مسابقات بیرون آمدیم.

در مراسم استقبال از این وزنه‌بردار که در شهر قائمشهر برگزار شد او سوار بر تریلی پدرش بود که این حرکت مورد استقبال زیادی قرار گرفت.

یوسفی در مورد تریلی سواری در مراسم استقبال خود بیان کرد: پدر من راننده تریلی است و به همین دلیل چون نماد کار پدرم است گفتیم باید در مراسم استقبال باشد و متفاوت‌تر از بقیه باشد.

او افزود: من هم خیلی رانندگی نکردم و حدود ۵۰ تا ۱۰۰ متر پشت فرمان بودم و بقیه مسیر را پدرم رانندگی می‌کرد. درخواست دوستان بود که من هم کمی رانندگی کنم. به هر حال پدر، پدربزرگ و عموی من راننده کامیون هستند و طبیعی است که من هم یاد بگیرم (باخنده).