همه فوتبالیست هایی که هم برای بارسلونا و هم برای رئال مادرید بازی کردند-بخش پایانی

رقابت ال کلاسیکو آنقدر شدید است که بازی کردن برای رئال مادرید و بارسلونا در طول دوران حرفه ای یک بازیکن تابو محسوب می شود. با این حال، فهرست بلندبالایی از بازیکنهای شجاعی وجود دارد که جرأت کرده‌اند به یکی از غول‌های اسپانیایی پشت کنند و در نهایت پیراهن دیگری را بر تن کنند.بیش از 30 بازیکن از هر دو تیم در این لیست حضور دارند، از جمله برخی از بزرگترین ستاره های تاریخ فوتبال که بازیکنان مشترک دو تیم محسوب میگردند.

در دو بخش قبلی به معرفی تعدادی از این بازیکنان پرداختیم ،خال در بخش آخر به معرفی بقیه بازیکنان میپردازیم.

جولن لوپتگی

لوپتگی سه سال در مادرید و سه سال را در بارسا سپری کرد، اما در مجموع تنها 6 بازی در لیگ برای این دوتیم به عنوان دروازه بان ذخیره انجام داد.

او بازیکن ثابت تیم کاستیا مادرید بود، اما بخش عمده ای از زمان بازی او در طول دوران حرفه ای اش در لوگرونس بود که پس از ترک مادرید به این باشگاه پیوست. تیم دیگری که وی در انجا حضور داشته رایو وایکانو است که پس از ترک بارسا به این باشگاه ملحق شد.

با این حال، لوپتگی یک بار برای اسپانیا در سطح بین المللی بازی کرده و به عنوان سرمربی تیم ملی  نیز بر روی نیمکت لاروخا نشست.

او در آستانه جام جهانی 2018 پس از اینکه مشخص شد پیش از شروع مسابقات با پیوستن به رئال مادرید موافقت کرده بود، اخراج شد، اما کمی بیش از 4 ماه بعد پس از یک دوره فاجعه‌بار که با شکست 5-1 ال کلاسیکو به اوج خود رسید، اخراج شد. .

آلبرت سلادس

سلادس هافبک دفاعی در بارسلونا متولد شد، در اوایل دهه 1990 وارد آکادمی این باشگاه شد و در تیم قهرمان لوئیس فن خال در فصل 1997-1998 به عنوان هافبک بازی کرد.در چهار سال حضور در تیم اصلی، او بازیکن ثابت تیم نبود. با این وجود، او دو قهرمانی لیگ، دو کوپا دل ری، جام برندگان جام یوفا و سوپر جام یوفا را به دست آورد و همچنین در نوامبر 1999 یک قهرمانی ال کلاسیکو را به ثمر رساند.

او در فصل بعد به مادرید رفت و دو قهرمانی دیگر در لیگ و لیگ قهرمانان اروپا را به عنوان بازیکنی ذخیره به دست آورد.

سلادس بعداً به عنوان دستیار جولن لوپتگی به مادرید بازگشت، اما این نقش با اخراج لوپتگی در عرض چند ماه کوتاه مدت بود. با این وجود، او روی پای خود ایستاد و در سپتامبر 2019 به عنوان سرمربی والنسیا انتخاب شد.

رابرت پروسینسکی

رابرت پروسینسکی هافبک کروات پرتحرک در طول دوران حرفه ای خود در هر دو باشگاه و دیدارهای  ال کلاسیکو حضور داشت.

پس از پیوستن به مادرید در سال 1991، اولین فصل او تقریباً به طور کامل به دلیل مصدومیت از بین رفت. او فقط سه بازی انجام داد – اما در یکی از آنها، یک ضربه ایستگاهی به یاد ماندنی مقابل بارسا به ثمر رساند.

او در دو سال بعد به طور منظم درگیر بازی بود و قبل از اینکه یک فصل را به صورت قرضی در رئال اویدو بگذراند، چند جام را به دست آورد.

پروسینسکی در سال 1995 با انتقال آزاد به بارسا پیوست اما مصدومیت دوباره رخ داد. او نتوانست تحت هدایت یوهان کرایف یا بابی رابسون به تیم اصلی راه پیدا کند و پس از یک فصل از تیم جدا شد و به بازیکن ثابت سویا تبدیل شد.

میکل سولر

میکل سولر که بین هافبک و دفاع چپ بازی می کرد، شجاع تر از بقیه بود. او فقط برای بارسا و مادرید بازی نکرد، بلکه در باشگاه های دوم این دو شهر، اسپانیول و اتلتیکو نیز بازی کرد.

در اسپانیول بود که در سال 1983 فوتبال او در تیم اصلی آغاز شد و در سال 1988 او را برای یک دوره سه ساله پربار در بارسا ترک کرد.

او قبل از بازگشت به بارسا یک سال به اتلتیکو نقل مکان کرد، اما پس از بازگشت به سختی به تیم بازگشت و راهی سویا شد، جایی که به یک بازیکن کلیدی تبدیل شد.

فرم سولر در سویا باعث شد تا او به مادرید برود، اما او فقط 14 بازی انجام داد و یک بار دیگر در عرض یک سال بازی را ترک کرد و دوران بازی خود را با رئال ساراگوسا و مایورکا به پایان رساند و سپس به مربیگری رفت.

سایر بازیکنان

بسیاری از بازیکنان دیگر نیز در طول این سال ها برای هر دو تیم به میدان رفته اند که علارتند از:

اولین نفر آلفونسو آلبنیز بود که در سال 1886 در بارسلونا به دنیا آمد. او با هر دو باشگاه جوایزی کسب کرد، به عنوان مدیر در رئال مادرید خدمت کرد و بعداً به عنوان سفیر اسپانیا در لیگ ملت ها منصوب شد.

دهه 1900: آلفونسو آلبنیز، خوزه کیرانته، لوسیانو لیزاراگا، انریکه نورماند فوری.

دهه 1910: آرسنیو کومامالا، والتر روزیتسکی، خوزه آنخل برائوندو.

دهه 1930: ریکاردو زامورا، هیلاریو، ماریانو گارسیا د لا پوئرتا.

دهه 1950: آلفونسو ناوارو، لازلو کاساس.

دهه 1960:ژوزتو تجدا، اواریستو دماچدا، فرناند گویترس، خسوس ماریا پرادر، لوسین مولر.

دهه 1980: لورنزو آمادور.

دهه 1990: لوئیس میلا، فرناندو مونوز، دانیل گارسیا لارا.

دهه 2000: آلفونسو پرز.