انفیلد، جایی برای دو تونل افتخار…
به گزارش اهل ورزش، تقریبا تمام کسانی که فوتبال را دنبال می‌کنند از فلسفه تونل افتخار اطلاع دارند.
فوتبال عین زندگیست و هواداران بی‌شماری در سراسر دنیا دارد؛ چون در کنار زشتی‌ها و حواشی، سرشار از زیبایی‌ها و روح زندگی هم هست. در اوج فوتبال حرفه‌ای و مدرن دنیا این جذابیت‌های زیبای آن است که توجه مردم را از هر نژاد و زبان و فرهنگ جلب می‌کند.
درست بر خلاف کشور ما و نمونه‌هایی چون ما که از فوتبال تنها زشتی‌ها و حواشی را می‌بینیم و تازه به خودمان لقب حرفه‌ای هم داده‌ایم! امروز اتفاقی که در هفته پایانی لیگ برتر جزیره رخ داد، می‌تواند و باید الگو و سرلوحه فوتبال ما باشد.
در رقابتی‌ترین و بهترین لیگ فوتبال دنیا لیورپول از هفته‌های پیش قهرمانی خود را مسجل کرده بود و امروز در انفیلد، در بازی پایانی فصل مقابل کریستال پالاس برای جشن قهرمانی آماده شده بود. از یورگن کلوب تا رافائل بنیتز -خالق حماسه استانبول- تمام مربیان و بزرگان سابق لیورپول در ورزشگاه بودند.
اما زیبایی اتفاقی که در انفیلد افتاد، به این روابط دوستانه و بدون حب و بغض در میان مربیان و بازیکنان سابق لیورپول و مدیران این باشگاه و هوادارانش نبود! اتفاق به تونل افتخار برمی‌گشت…
یک رسم زیبا در فوتبال دنیا این است که وقتی قهرمانی تیمی در لیگی مسجل می‌شود، در بازی‌های باقیمانده تیم‌های رقیب در ابتدای مسابقه برای تیم قهرمان تونل افتخار زده و موقع ورود آن تیم، بازیکنان تیم رقیب برای حریف دست می‌زنند تا ورزشگاه نیز به آنها تاسی کند.
امروز لیورپول به محض ورود به زمین با تونل افتخار کریستال پالاس مواجه شد اما تا اینجا یک اتفاق طبیعی رخ داده بود و چیزی که باعث تعجب همگان شد، این بود که بلافاصله بازیکنان لیورپول جای خود را با بازیکنان کریستال پالاس عوض کرده و از آنها خواستند دوباره به میدان بیایند و از تونل افتخار آنها عبور کنند.
کریستال پالاس چند روز پیش در فینال جام حذفی -قدیمی‌ترین تورنومنت فوتبال جهان- پس از ۱۱۹ سال که از تولد این باشگاه می‌گذرد، اولین جام تاریخ خود را با پیروزی مقابل منچستر سیتی دریافت کرد. بازیکنان لیورپول بدون هماهنگی برای آنها تونل افتخار زدند و ورزشگاه نیز یکپارچه بازیکنان کریستال پالاس را تشویق کرد…
همانطور که عکس‌های این اتفاق بزرگ را در زیر نگاه می‌کنید، بیایید همه با هم آرزو کنیم روزی فوتبال ایران به معنی واقعی حرفه‌ای شده و بازیکنان و مربیان الگویی برای تماشاگران باشند تا به حریف این چنین احترام بگذارند. زیبایی‌ها ترویج شود و روح ورزش در رقابت جاری باشد.
یاد بگیریم که فوتبال محلی برای رفاقت و دوستی و زیباییست، نه محیطی برای نفرت پراکنی!
منبع: خبر-ورزشی
