تراکتور باخت استقلال را تلافی کرد؛ لذتی که در انتقام بود!

استقلال و پرسپولیس دو آبروی فوتبال ایران در آسیا هستند. دو تیم پرطرفدار که همواره رکوردهای تعداد تماشاگر در رقابت‌های آسیایی را به نام خود سند زده و در گذشته دور جام‌ها و افتخارات را درو می‌کردند اما متاسفانه در دهه‌های اخیر، هیچ کدام نتوانستند موفقیت‌های گذشته را تکرار و بعضاً با نتایجی بد، خاطراتی تلخ از خود به جا گذاشته و دفتر افتخارات گذشته را خدشه‌دار کردند.

استقلال در همین لیگ قهرمانان آسیا خاطره شکست تلخ ۶-۱ مقابل العین امارات را داشت. اما این رکورد بد، این فصل و در شروع لیگ قهرمانان آسیا بار دیگر در امارات با شکست ۷-۱ مقابل الوصل جابجا شد. اگر العین سابقه قهرمانی در آسیا را داشت و اگر آن باخت با تیمی که از کمبود بازیکن رنج می‌برد رقم خورده بود، این بار استقلال در شروع فصل و با تیمی پرستاره هیچ بهانه‌ای برای این باخت سنگین نداشت.

این شکست آنقدر تلخ و سنگین بود که تا ابد از ذهن فوتبال دوستان ایرانی نمی‌رود و از حافظه فوتبال ایران پاک نخواهد شد. از همان روزی که داور سوت پایان آن مسابقه را زد، همه فوتبال دوستان ایرانی فارغ از هر رنگ مورد علاقه، در آرزوی انتقام از نمایندگان اماراتی بودند.

نمایندگان ما در آسیا چه لیگ قهرمانان و چه لیگ نخبگان با پسوند ایران به میدان می‌روند و نتایج آنها مستقیم به پای فوتبال ملی ما نوشته می‌شود. وقتی قرعه لیگ نخبگان اعلام و مشخص شد که تراکتور در سه بازی اول خود به مصاف سه تیم اماراتی می‌رود -که دو تای آنها را مهمان است- ناخودآگاه آرزو کردیم بهترین تیم حال حاضر ایران انتقام استقلال را بگیرد.

تراکتور در قدم اول مقابل شباب الاهلی نیمه اول برنده به رختکن رفت اما متاسفانه اخراج دروژدک کار را برای تیم اسکوچیچ سخت و علیرضا بیرانوند هم که ۲۴ ساعت قبل بازی حکم محرومیتش شکسته بود، فاصله آشکار با آن آمادگی آرمانی همیشه داشت. در نتیجه بازی در نهایت ۱-۱ مساوی تمام شد.

هفته دوم در تبریز هم تراکتور نتوانست از حملات دامنه‌دارش استفاده و برابر الوحده بدون گل متوقف شد. همه چیز دست به دست هم داد تا بازی سوم مقابل شارجه از راه برسد. وقتی در دقیقه ۴۵ و قبل از سوت پایان نیمه اول، تراکتور گل چهارم را هم زد، برتری نماینده سرخپوش کشورمان نسبت به الوصل در بازی با استقلال، قاطع‌تر بود. چرا که در آن مسابقه نیمه اول تیم ما ۳ یک بازنده به رختکن رفتیم.

همه آرزو کردیم که شکست تحقیر کننده ۷-۱ در دبی مقابل توسط قرمزهای تراکتور جبران شود. دبی و شارجه دو شیخ نشین از ۷ منطقه تشکیل دهنده امارات هستند. اما نیمه دوم اسکوچیچ و شاگردانش تصمیم گرفتند بازی منطقی را جانشین احساسات کنند.

منطق می‌گفت سه امتیاز مسابقه مهم است که تراکتور آن را در جیب دارد. در آن هوای شرجی برای بازیکنانی که به سرمای تبریز عادت دارند، دویدن و فشار آوردن -آن هم وقتی که با چهار گل جلو هستید- اصلاً منطقی نبود. ضمن اینکه تراکتور با دادن اختیار توپ و زمین به میزبان، می‌توانست آنها را به درون زمین خود کشیده و با استفاده از سرعت بازیکنانش در ضد حمله ضربات بعدی را هم بزند.

اتفاقی که افتاد و البته تراکتور فقط یک بار توسط زائر کاظمینی به گل رسید. اگر تراکتور یک گل دیگر زده بود، اختلاف شش گله بازی استقلال و الوصل جبران شده بود! به خصوص که بیرانوند گلی هم دریافت نکرد حالا اگرچه روی کاغذ یک گل کمتر زده‌ایم، اما به طور قطع فوتبال دوستان دوشنبه شب با آرامش خاطر بیشتری نسبت به همیشه به بستر رفتند.

اینجا را بخوانید: افزایش سهمیه در آسیا؛ کاری که فقط از عهده تراکتور برمی‌آید