تیم رویایی میلان

اسطوره های مطلقی وجود داشته است که برای تیم روسونری بازی کرده اند، اما کدام یک از آنها به ترکیب نهایی تیم رویایی میلان را می یابند و جزو ترکیب یازده نفره قرار میگیرند؟

انتخاب تیم رویایی نهایی میلان کار آسانی نیست.

میلان نه تنها یکی از موفق‌ترین باشگاه‌های جهان در زمینه قهرمانی در رقابت های مختلف هستند، بلکه آنها برخی از بهترین بازیکنان تمام دوران را در تیمشان دیده اند که پیراهن معروف قرمز و مشکی را در طول تاریخ درخشان تیم به تن کرده‌اند.

در واقع، از بین تمام بازیکنانی که پیراهن روسونری را پوشیده بودند، شش نفر توپ طلا و سه نفر جایزه بهترین بازیکن سال فیفا را دریافت کرده اند.

بنابراین تقریباً اجتناب‌ناپذیر است که برخی از این افسانه‌ها از این  ترکیب یازده نفره کنار گذاشته شوند، زیرا فضای کافی برای جای دادن همه این سوپراستارها وجود ندارد.

اما بیایید با اهل ورزش نگاهی به بازیکنانی بیندازیم که تیم رویایی میلان را می سازند!

دروازه بان تیم رویایی میلان

روسی در تابستان 1990 در سن 26 سالگی به میلان آمد و در ابتدا به عنوان ذخیره آندره آ پازاگلی معرفی شد، اما با گذشت زمان، او توانست در ترکیب 11 نفره تیم فضایی آن زمان میلان جایی را برای خود ایجاد کند.

روسی در نهایت در فصل دوم خود به یک شروع کننده  ثابت تبدیل شد و به یکی از ستون های تیمی تبدیل شد که مسلماً در آن زمان یکی از قوی ترین تیم های جهان بود.

او با بازی در پشت خط دفاعی نمادین متشکل از مائورو تاسوتی، الساندرو کاستاکورتا، فرانکو بارزی و پائولو مالدینی، یکی از قوی‌ترین دروازه‌بانان ایتالیایی نسل خود بود.

روسی که به فیزیک بدنی و توانایی فنی بالایی مجهز شده بود، بخشی جدایی ناپذیر از سیستم دفاعی روسونری بود.

او در دوازده سال با میلان، پنج اسکودتو، سه سوپرکاپ ایتالیا، یک جام بین قاره‌ای، دو سوپرکاپ اروپا و یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد.

دفاع راست تیم رویایی میلان

مارکوس اوانجلیستا د مورائس یا به زبان ساده کافو یکی از بهترین مدافعان راست تاریخ بازی فوتبال است.

او در 33 سالگی وارد میلان شد و به همین دلیل مورد استقبال هواداران روسونری با بدبینی قرار گرفت.

با این حال، این مانع از آن نشد که فوراً خود را به عنوان یک نیروی ثابت در دفاع میلان معرفی کند.

او که از سرعت و استقامت فوق العاده برخوردار بود، یکی از مسلط ترین مدافعان راست نسل خود و همچنین یکی از بازیکنان جدایی ناپذیر میلان برای پنج فصل بود.

او به عنوان بازیکن روسونری در سال 2008 پس از کسب یک اسکودتو، یک سوپرکاپ ایتالیا، دو سوپرکاپ اروپا، یک لیگ قهرمانان اروپا و یک جام باشگاه های جهان به کار خود پایان داد.

این جام‌هایی که او با میلان به دست آورد، همراه با دیگر قهرمانی‌های دوران حرفه‌ای طولانی، او را به یکی از موفق‌ترین بازیکنان تاریخ تبدیل کرد.

دفاع میانی تیم رویایی میلان

در 12 آگوست 2002، سیلویو برلوسکونی با این سخنان به طور قاطعانه ورود احتمالی الساندرو نستا به میلان را رد کرد:نستا هزینه زیادی دارد و با بودجه ما سازگاری ندارد.

لاتزیو برای کاپیتان خود 45 میلیون یورو انتظار داشت، رقمی که آنها احساس می کردند برای بهترین مدافع میانی جهان قابل توجیه است.

وقتی همه فکر کردند که این معامله مرده است، مذاکرات “مخفیانه” آغاز شد و چند هفته بعد نستا بازیکن میلان بود.

سریع، بی امان، پیش بینی خوب، بسیار قوی در هوا، ظریف و قادر به شروع حملات،خصوصیات این بازیکن بود، نستا یک مدافع فوق العاده بود.

او 10 سال در میلان ماند و در این مدت دو اسکودتو، دو سوپرکاپ ایتالیا، یک جام حذفی ایتالیا، دو سوپرکاپ اروپا، دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و یک جام باشگاه های جهان را به دست آورد.

فرانکو بارسی

فرانکو بارسی یکی از بزرگترین اسطوره های تاریخ میلان است.او که مردی تک باشگاهی بود، در طول 20 فصل در دوران حرفه ای خود، 15 فصل را به عنوان کاپیتان سپری کرد و به خوبی نماینده روسونری بود.

او که یک رهبر مطلق در داخل و خارج از زمین بود، حس موقعیت بی‌نقصی داشت که به او اجازه می‌داد تا کمتر کسی مانند وی در تاریخ  فوتبال،دفاع خود را فرماندهی کند.

خصوصیات سریع، تکنیکی، بی امان با مداخلاتش و با استعداد با دید عالی از بازی، او را یکی از بهترین مدافعان تمام دوران تبدیل نموده است.

در واقع، او در رده بندی توپ طلا در سال 1989 دوم شد (برنده مارکو فان باستن بود) و هنوز هم یکی از بهترین بازیکنانی است که نتوانسته اند محبوب ترین جایزه فردی در فوتبال را کسب کنند.

با این حال، او همه چیز را با میلان به دست آورد: شش اسکودتو، چهار سوپرکاپ ایتالیا، یک جام میتروپا، سه لیگ قهرمانان، سه سوپرکاپ اروپا و دو جام بین قاره‌ای.

یک اسطوره  واقعی میلان در طول تاریخ.

دفاع چپ تیم رویایی میلان

افسانه ها خیلی بزرگتر از پائولو مالدینی نیستند. در واقع، مالدینی، به گفته بسیاری، بهترین مدافع تمام دوران بود.

دوسویه (او در واقع یک مدافع راست پا طبیعی بود که یاد گرفت با پای چپ بازی کند)، او یک دفاع چپ فوق العاده بود، اما در آخرین مرحله از دوران حرفه ای خود، او یک مدافع میانی در کلاس جهانی نیز بود.

پسر چزاره مالدینی، یکی دیگر از اسطوره های میلان می باشد، او از تیم جوانان روسونری آمد و تا پایان دوران حرفه ای باورنکردنی خود در میلان ماند.

بی امان و شکست ناپذیر در بازی هوایی، او بازیکنی بود که کاریزمای عظیم را با ویژگی های فنی، سرعت، قدرت و حس انتظار ترکیب می کرد.

او با تاسوتی، کاستاکورتا و بارسی یکی از قوی ترین خطوط دفاعی جهان را تشکیل داد.

مالدینی 902 بازی برای این باشگاه انجام داد و 7 اسکودتو، 5 سوپرکاپ ایتالیا، یک جام ایتالیا، 5 لیگ قهرمانان، 5 سوپرکاپ اروپا، دو جام بین قاره ای و یک جام باشگاه های جهان را به دست آورد.

هافبک دفاعی تیم رویایی میلان

رایکارد، همراه با رود گولیت و مارکو ون باستن، «سه تفنگدار هلندی» افسانه‌ای را تشکیل داد که «سه تفنگدار» نیز نامیده می‌شدند.

رایکارد در مقایسه با دو هموطن خود، مطمئناً کمتر خودنمایی یا دارای زرق و برق بود، اما مهارت و هوش تاکتیکی او بی رقیب بود و یکی از ستون های بهترین میلان تمام دوران بود.

او در تابستان 1988 وارد میلان شد و در ابتدا یک مدافع میانی بود، اما به عنوان یک هافبک بود که میراث خود را تثبیت کرد.

او می دانست که چگونه تیمش را فرماندهی کند، توپ را توزیع کند، حرکات حریف را قطع کند و حملات را دوباره شروع کند.

رایکارد با میلان دو اسکودتو، دو سوپرکاپ ایتالیا، دو جام اروپا، دو سوپرکاپ اروپا و دو جام بین قاره‌ای به دست آورد.

هافبک مرکزی تیم رویایی میلان

جیانی ریورا به همراه بارسی و مالدینی در فهرست اسطوره های بلامنازع میلان قرار دارند و نمی توان ترکیبی را بدون حضور این سه نفر در تیم رویایی میلان تصور کرد.

او که یکی از بهترین هافبک های زمان خود محسوب می شود، از سال 1960 تا 1979 پیراهن روسونری را بر تن کرد و در مجموع 658 بازی که در آن 164 گل به ثمر رساند، انجام داد.

ریورا با ویژگی‌های فنی فوق‌العاده، هوش تاکتیکی فوق‌العاده و مهارت‌های دریبل‌ عالی، یک هافبک رویایی بود که با پاس‌های بدون اشتباه خود به هم تیمی‌هایش خدمت می‌کرد.

او در سال 1969 برنده توپ طلا شد و علیرغم اینکه مهاجم نبود، در فصل 73-1972 با 17 گل بهترین گلزن سری آ بود که با پائولو پولیچی و جوزپه ساولدی هم تساوی بود.

او همچنین دوازده سال کاپیتان میلان بود و سه اسکودتی، چهار جام ایتالیا، دو جام اروپا، دو جام برندگان جام و یک جام بین قاره ای را با این باشگاه به دست آورد.

هافبک هجومی تیم رویایی میلان

وقتی کارلو آنچلوتی برای اولین بار کاکا را در میلان دید، تحت تأثیر قرار نگرفت.با این حال، فقط چند جلسه تمرین طول کشید تا بفهمد اولین برداشتش اشتباه بوده است.آنچلوتی بعداً گفت: “او هیولا بود، من بلافاصله به باشگاه گفتم که آنها قهرمان شده اند.”

ریکاردو ایزکسون دوس سانتوس لیته، یا به سادگی کاکا، جشنی برای چشم ها بود. با اولین لمس کشنده و مهارت های دریبل نرم، ظرافتی در او وجود داشت که سبک بازی او را عملا منحصر به فرد می کرد.

او که از هر دو پا قوی بود، به عنوان هافبک تهاجمی میلان در بهترین حالت خود بود. با اعتماد به نفس و بی امان، تماشای بازی کاکا جادویی بود.

بین سال های 2003 و 2009، او خود را به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان روی کره زمین معرفی کرد. تا جایی که در سال 2007 برنده توپ طلا شد.

رئال مادرید او را در سال 2009 جذب کرد اما او نتوانست فرم میلان خود را در آنجا تکرار کند و در نهایت در سال 2013 به تیم میلان بازگشت.ولی او بازیکن ویرانگر گذشته نبود، اما با این وجود به عنوان یک بازیکن بزرگ میلان شناخته می شود.

او با میلان یک اسکودتو، یک سوپرکاپ ایتالیا، دو سوپرکاپ اروپا، یک لیگ قهرمانان و یک جام باشگاه های جهان را به دست آورد.

رود گولیت

گولیت که نماد فوتبال در دهه‌های 1980 و 90 بود، از قدرت و مهارت فوق‌العاده‌ای برخوردار بود و مسلماً یکی از بهترین فوتبالیست‌هایی بود که پیراهن میلان را بر تن کرده است.

دویدن های گولیت با توپ افسانه ای بود، با تکان خوردن موهای نمادین او در باد و همچنین توانایی وی برای نمایش در مسابقات و لحظات بزرگ.

او کار خود را در هلند به عنوان یک بازیکن همه کاره که می‌توانست در پست‌های زیادی بازی کند آغاز کرد، اما پس از آن خودش را به عنوان یک هافبک تهاجمی یا مهاجم پشتیبانی کرد.

گولیت در سال 1987 توپ طلا را بالای سر برد و با میلان سه اسکودتو، سه سوپرکاپ ایتالیا، دو جام اروپا، دو سوپرکاپ اروپا و دو جام بین قاره ای را به دست آورد.

مهاجمین تیم رویایی میلان

آندری شوچنکو پس از ورود به میلان در تابستان 1999 و پس از حضور چشمگیر در دیناموکیف، تبدیل به یکی از کامل ترین مهاجمان نسل خود شد.

قدرتمند، سریع و دارای توانایی گلزنی در فاصله‌های دور، او همان بازیکنی بود که هر مربی می‌خواهد در خط حمله خود داشته باشد.شوچنکو پویا و سخت کوش بود که برای تیمش دوندگی زیادی داشت، همه اینها با یک بینش عالی برای گل همراه بود. او در 322 بازی برای روسونری 175 گل به ثمر رساند.

او از سال 1999 تا 2006 کارهای خارق‌العاده‌ای با میلان انجام داد، اگرچه دومین ماجراجویی او در میلان که پس از دو سال ناامیدکننده در چلسی انجام شد، کاملاً نا امید کننده بود.

او در سال 2004 برنده توپ طلا  شد و با این باشگاه، یک جام ایتالیا، یک اسکودتو، یک سوپرکاپ ایتالیا، یک سوپرکاپ اروپا و بالاتر از همه یک لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد.

پنالتی قاطع او در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2003 مقابل یوونتوس در منچستر هنوز در ذهن هواداران زنده است.

مارکو فان باستن

مارکو فن باستن در سطح جهانی به عنوان یکی از بهترین مهاجمان تمام دوران شناخته می شود. ویژگی‌های فنی خارق‌العاده او، همراه با ظرافت باورنکردنی، لقب «قوی اوترخت» را برای او به ارمغان آورد.

مهاجم هلندی تمام مهارت هایی را داشت که یک مهاجم بزرگ باید داشته باشد: او روی هر دو پا قوی بود، از نظر هوایی کشنده، آکروباتیک بود، یک تمام کننده بالینی، قدرتمند و کنترل توپ عالی داشت.

تصادفی نیست که در دوران حضورش در میلان، سه بار (1988، 1989 و 1992) توپ طلا را از آن خود کرد.

ون باستن دارای یک استعداد ذاتی بود و تنها بدشانسی باعث شد که دوران حرفه ای و میراث او کاهش یابد، زیرا مصدومیت او را مجبور به بازنشستگی در زمانی که تنها 30 سال داشت، کرد.

او در 201 بازی برای روسونری 125 گل به ثمر رساند و چهار اسکودتو، چهار سوپرکاپ ایتالیا، سه لیگ قهرمانان اروپا، سه سوپرکاپ اروپا و دو جام بین قاره ای را به دست آورد.

در سال 1999، در جشن صدمین سالگرد میلان، فن باستن به عنوان بهترین مهاجم قرن روسونری انتخاب شد.

مطلب مشابه:بهترین ترکیب تاریخ اینتر بدون حضور ویری