چرا می گویند از لئو هم بهتر می شود؟/ لامین یامالِ شگفت‌انگیز؛ زودتر از مسی درخشید و هرگز نمی‌ترسد!
به گزارش اهل ورزش، رافا بنیتس، پیر دیر فوتبال می گوید یامال شگفت انگیز می تواند یک مسی و رونالدو جدید باشد حتی یکی بالاتر از مسی و رونالدو!
شبی که لامین یامال را به پدیده‌ای جهانی تبدیل کرد، بی‌تردید از آن لحظاتی است که زندگی فوتبالیست‌ها را به دو بخش «قبل» و «بعد» تقسیم می‌کند. بعضی شب‌ها هستند که در حافظه جمعی جاودانه می‌مانند – نمادین و تعیین‌کننده.
همان شب که این ستاره ۱۷ ساله، بارسلونای مبهوت از ضربات اینتر را احیا و رهبری می‌کرد، در ریاض، کریستیانو رونالدو با حذف النصر توسط کاواساکی ژاپن (۳-۲) از لیگ قهرمانان آسیا کنار رفت. در میامی هم لیونل مسی با شکست ۳-۱ اینتر میامی برابر ونکوور وایت‌کپس، سرنوشتی مشابه را تجربه کرد.
جانشین تاج‌دار؟
در غیاب مسی و رونالدو، تخت پادشاهی فوتبال جهانی خالی است. و حالا لامین یامال، با سنی پایین‌تر از سن قانونی بزرگسالی، با شجاعتی شگفت‌آور، خودش را به‌عنوان وارث معرفی می‌کند. رسانه‌های اسپانیا نتوانستند جلوی خودشان را بگیرند – و راستش را بخواهید، حق دارند. این‌همه نبوغ، شخصیت و درخشش، مگر می‌شود آدم را وسوسه نکند که تصویرش را کنار لئو مسی قرار دهد؟ آینده قضاوت خواهد کرد که آیا این مقایسه جسورانه، اشتباه بود یا نه.
نگاهی به آمارها نشان می‌دهد: لامین سه سال از مسی جلوتر است. او در ۱۷ سال و ۹ ماه و ۱۷ روزگی به صدمین بازی‌اش با پیراهن بارسا رسید، در حالی‌که مسی این رکورد را در ۲۰ سال و ۸ ماه و ۴ روزگی ثبت کرده بود.
یامال با شتابی خیره‌کننده به صحنه آمد: نخستین بازی‌اش برای تیم اصلی، با هدایت ژاوی، در ۱۵ سال و ۹ ماه و ۱۶ روزگی بود؛ در حالی‌که مسی تحت هدایت ریکارد، در ۱۷ سال و ۳ ماه و ۲۴ روزگی اولین بازی‌اش را انجام داد.
لامین فقط دو سال و یک روز زمان نیاز داشت تا به ۱۰۰ بازی برسد؛ مسی برای همین مسیر بیش از سه سال و چهار ماه وقت صرف کرد. او مثل شهاب به فوتبال اسپانیا فرود آمد. از نخستین بازی ملی‌اش برای اسپانیا در ۱۶ سال و ۵۷ روزگی تا امروز، ۱۹ بار برای تیم ملی به میدان رفته و حتی قهرمان اروپا هم شده است. مسی در ۱۸ سال و ۵۴ روزگی اولین بار پیراهن آرژانتین را پوشید – و البته همان بازی اخراج شد.
داده‌ها چه می‌گویند؟
مقایسه ۱۰۰ بازی اول این دو ستاره تصویر روشن‌تری می‌دهد. بازه سنی ۱۷ تا ۲۰ سال، مهم‌ترین دوران رشد برای هر ستاره بالقوه است.
مسی با اینکه سه سال بزرگ‌تر بود، تقریباً دو برابر لامین گل زده بود (۴۱ به ۲۲)، اما در تعداد پاس گل، لامین برتری مطلق داشت (۳۳ به ۱۵) و همچنین تعداد بردهایش نیز بیشتر بود (۷۷ به ۶۷). هر دو تقریباً به‌تعداد مساوی در ترکیب اصلی بازی کرده‌اند (۷۶ به ۷۷)، و مسی تنها یک جام بیشتر کسب کرده بود (۴ به ۳).
همین عملکرد است که تحسین جهانی نسبت به لامین یامال را توجیه می‌کند. او بارسایی‌ها را به یاد نیمار در سانتوس می‌اندازد؛ همان زمانی که با درخشش پسرک برزیلی، همه به پله فکر کردند و فریاد زدند: «صاعقه دوباره در همان نقطه فرود آمده». حالا چنین حسی در نیوکمپ جریان دارد.
ترس؟ «سال‌ها پیش تو یه پارکینگ تو ماتارو جا گذاشتمش!
اگر لامین در چیزی از مسی جلوتر باشد، بی‌شک توانایی ارتباطی و قدرت بیانش است. مسی آن زمان کم‌حرف، خجالتی و منزوی بود. تنها در زمین احساس امنیت می‌کرد؛ همان‌جا که مثل کلارک کنت، به سوپرمن بدل می‌شد. اما لامین یامال، در سخن‌وری هم مثل صاعقه می‌درخشد.
سه‌شنبه، در نخستین کنفرانس مطبوعاتی‌اش، همه را غافلگیر کرد. رئال مادرید را به طعنه سوزاند: «وقتی شکست‌م بدن، می‌تونن بگن مغرورم؛ فعلاً که نمی‌تونن چیزی بگن.» ترس؟ «سال‌ها پیش تو یه پارکینگ تو ماتارو جا گذاشتمش.»
شخصیت، اعتمادبه‌نفس، و کاریزمایی که از نوجوانی در وجودش جوشیده.
بعد از بازی با اینتر هم، در مصاحبه تلویزیونی گفت:
«درسته که آخر بازی ناراحت بودم، چون می‌خواستم ببریم. ولی دیگه بهش فکر نمی‌کنم؛ تو بازی برگشت همه چیزمونو می‌ذاریم وسط و حتماً صعود می‌کنیم.»
نه، مسی هیچ‌وقت چنین حرف‌هایی نمی‌زد؛ حتی حالا که نزدیک ۳۸ سال دارد و تمام جام‌های ممکن را به خانه برده.
اما لامین یامال از جنسی دیگر است…
منبع: خبر-ورزشی
