اختلاف دو سوپراستار هم تیمی سوژه رسانه ها شد/ نوریس: برای شکست دادن اسکار، نباید انسان کاملی باشم!

به گزارش اهل ورزش، دیلی میل اسپورت با تیتر پاسخ تند لندو نوریس پس از زیر سؤال رفتن استحکام ذهنی‌اش از سوی نیکو رزبرگ در کوران رقابت قهرمانی/ نویسنده: جاناتان مک‌ایووی، از مونترال به شرایط هم تیمی پیاستری صدرنشین فرمول یک پرداخت.

جاناتان مک ایووی می نویسد؛

در بیرون، نور آفتاب روی دریاچه قایقرانی المپیک ۱۹۷۶ می‌تابد؛ المپیکی که مونترال را به خاک سیاه نشاند – شهری که ۳۰ سال طول کشید تا بدهی‌های ناشی از فساد و ولخرجی یک میلیارد پوندی‌اش را صاف کند.

در داخل، لندو نوریس درگیر اختلاف فزاینده‌اش با هم‌تیمی‌اش در مک‌لارن، اسکار پیاستری است؛ فاصله‌ای ۱۰ امتیازی پس از گذشت ۹ دور، با ۱۵ رقابت دیگر باقی مانده. پیاستری تاکنون ۵ برد داشته و نوریس تنها ۲ برد.

پیش از تعیین خط گرندپری کانادا (که در آن نوریس هفتم شد)، او محافظه‌کارانه صحبت می‌کرد و ترجیح می‌داد بی‌مزاحمت مسابقات گلف US Open را روی گوشی‌اش دنبال کند – هم به‌خاطر علاقه‌اش، و هم به‌عنوان راهی برای محافظت از خود.

او هر از گاهی به گوشی نگاه می‌کرد و شانه بالا می‌انداخت – گویی که از سؤالی تکراری و خسته‌کننده – اینکه آیا قدرت ذهنی لازم برای تبدیل استعدادش به عنوان قهرمانی جهان را دارد – به شدت آزرده شده است.

با اینکه نوریس ۲۵ ساله و جوان به‌نظر می‌رسد، باید گفت این دقیقاً همان معیارهایی‌ست که قهرمانان بزرگ با آن سنجیده می‌شوند. تنها پاسخ معتبر به چنین پرسش‌هایی، عملکرد و نتایج است.

اگر نوریس بتواند پیاستری و مکس فرشتاپن (که ۴۹ امتیاز با صدر فاصله دارد) را شکست دهد، اعتبار و احترام کاملاً جدیدی به‌دست خواهد آورد. اگر نه، ممکن است این ناکامی هم روحیه‌اش را نابود کند و هم جایگاهش در دنیای فرمول یک را به خطر بیندازد.

او عقیده‌ای به نقش مومنتوم در ورزش ندارد. اما حتی با لحنی مودبانه، این دیدگاه غیرمنطقی به‌نظر می‌رسد؛ اگر مومنتومی داشت، باید بردهای پیاپی به‌دست می‌آورد و حالا صدرنشین می‌بود.

در شهر مونترال – همان جایی که نادیا کومانچی امتیاز افسانه‌ای ۱۰ را گرفت – بحث درباره «کمال» و تعقیب آن هم پیش آمد. آیا نوریس فکر می‌کند برای شکست پیستری باید کامل باشد؟ کسی که با آرامش فوق‌العاده‌اش، در لحظات حساس برتری دارد. در موناکو نوریس بهتر بود، اما در سایر رقابت‌ها این پیستری بود که در تعیین خط و سرعت، از نوریس جلو زد – و آن هم در حوزه‌ای که نوریس فکر می‌کرد برگ برنده‌اش است.

نوریس گفت: «فکر نمی‌کنم برای شکست دادن اسکار، نیاز به کمال داشته باشم. باید خیلی خوب باشم، ولی نه کامل. همیشه دنبال کمال هستم، ولی فکر نمی‌کنم بشود کامل شد.»

او سعی داشت استرس را کاهش دهد؛ نوعی مکانیسم روانی. نیکو رزبرگ، قهرمان جهان ۲۰۱۶، اخیراً در بارسلونا و پس از اشتباه نوریس در تعیین خط، پیشنهاد کرده بود او از روان‌شناس کمک بگیرد؛ همان‌طور که خودش در رقابت با همیلتون کمک گرفته بود.

رزبرگ در اسکای گفته بود: «همه‌چیز در سر بود. لندو از همان پیچ اول ماشین را بیش از حد می‌راند. بیش‌ازحد وارد می‌شد، از خط خارج می‌شد. پیستری بدون اشتباه است – ولی لندو نقطه مقابلش است.»

صحبت‌های رزبرگ، به‌ویژه درباره روان‌شناس، در مک‌لارن چندان خوشایند نبود. برخی در تیم گفتند رزبرگ فقط می‌خواهد با حرف‌های تند خودش را مطرح کند. اما واقعیت این است که رزبرگ نظر صادقانه‌اش را گفت و پخش زنده را هم جذاب‌تر کرد. خودش نیز این هفته در مونترال برای اسکای حضور دارد.

نوریس، کمی نامطمئن، گفت: «نمی‌دانم چی گفته. یعنی، می‌دانم. من همه این کارها را می‌کنم (روی ذهنیت کار می‌کنم). او نمی‌داند من چه می‌کنم. من کارهایی برای بهتر شدن انجام می‌دهم.» او درباره جزییات کارهایش توضیح بیشتری نداد.

در مورد فشار نیز نوریس گفت سعی دارد در معرض نور شدید فرمول یک، برخلاف روزهای آرام فرمول‌های پایه، خودش را کنترل کند.

او افزود: «سعی می‌کنم زیاد به این چیزها فکر نکنم. اول حرفه‌ام، خیلی تحت‌تأثیر فضای خاصش قرار می‌گرفتم، ولی نباید بگذاری تغییرت دهد. البته که بیشتر قضاوت می‌شوی – خوب یا بد – ولی نباید اجازه بدهی روی عملکردت تأثیر بگذارد.»

«الان بهترم؛ نه از روی غرور، ولی دیگر برایم مهم نیست چه کسی نگاه می‌کند یا درباره‌ام چه فکری می‌کند – به‌خصوص افراد بیرون تیم. تنها نظرهایی که برایم اهمیت دارند، نظرهای تیمم است، چون آن‌ها مرا می‌شناسند. من هیچ‌وقت دقیق نمی‌دانم چه حسی دارم. همان آدم قبلی‌ام. فقط برای رانندگی هیجان دارم – هیچ فرقی نکرده.»

درباره پیست مونترال هم گفت: «پیست سرگرم‌کننده‌ای است. چون بعضی از دیوارها خیلی نزدیکند، باید جسارت داشت. مثل موناکو نیست، ولی شبیه است. به‌خاطر جدول‌های کنار پیست. راحت نیستند. ضربه‌زننده‌اند. باید زمان‌بندی دقیقی داشت. اگر اشتباه کنی، تاوان می‌دهی. چالشی واقعی است.»

همان‌طور که گفتیم، این تنها یکی از چالش‌های بی‌شمار فصلی است که آینده حرفه‌ای لندو نوریس را شکل خواهد داد.